Ikimiziň agzalalygymyz zerarly
durmuş asmanymyzy gara bulutlar
örtüpdi.
Olar hyrsyz hem ýürekgysgyçdy.
«Mundan beýläk nähili ýaşarys?»
diýdirýärdi.
Birdenem goňşy otagda çaga gül-
küsi eşidildi.
Ol bigam hem şadyýan gülküdi.
Biziň oglumyzyň gülküsidi.
Ol gülki Gün şöhlesi ýaly bolup, gara
bulutlary parran böwüsdi.
Ýagtylyk hem nuranalyk getirdi. Biz
onuň oýnap oturan otagyna bu şadyýan
pursady synlamaga howlugyp barşymy-
za tasdanam çakyşypdyk.
Birek-birekden: «Bagyşla!» diýşip,
ötünç soradyk.
Oglumyzyň otagynyň gapysyny ýu-
waşja açyp, onuň hezil edip oýnaýşyny
bileje synladyk.
Ol oýnawaçlaryna imrinip, jykyr-jykyr
gülýärdi.
Men öz ýanymdan: «Dünýäde iň ýa-
kymly hem güýçli zat çaga gülküsi bolsa
gerek!» diýip oýlandym.
Gör, men nämäni ýitirjek ekenim!
Aýrylyşmak baradaky pikire gelip
ýazan arzamyzy ýyrtyp taşladym.
Bu gülküden jyda düşmezlik üçin,
bar zada çydaryn.
Belki, ol hem şeýder...

Hemra Şir.

163

11

2

4

0

Mowzugy VIP edenler: